Ons optreden was gebaseerd op het boekje:
We waren dus spookjes.
Een verdrietig spookje.
Het heeft geen vriendjes, maar als we allemaal in onze handen klappen
komen er lieve spookjes tevoorschijn.
"Fluister! Fluister in het duister. In het donker van de nacht... ."
Dan zochten we onze vriendjes.
De wiebelbillenboogiedans.
Het behulpzame spookje haalt de vlieger voor groep 3 uit de boom.
Vrolijke vrienden dat zijn wij.
Een ander hoogtepunt:
ons versje en het cadeautje.
Dat wafeltje hadden ze wel verdiend.
De wafels had juf Christine voor ons gebakken.
DANK U WEL!
Van dansen krijg je dorst.
Het was een geslaagd grootoudersfeest!
Mede door de hulp van de vele vrijwilligers.
Dank u voor de vele helpende handen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten